#رشد_کودکان
#ویژه_والدین
#تاخیر_تکاملی_کودک
هرکودک الگوی رشدی منحصر بفردی دارد برای سنجش رشد کودک ما بازه زمانی داریم به این معناکه هرکدام از توانایی های کودک در یک بازه زمانی نرمال کسب می شوند و هرکودک بسته به تفاوت های فردی و محیطی میتواند این توانایی ها راکسب کند اگر کودک الف در یکسالگی راه افتاد و کودک ب یک ماه دیرتر, این به منزله تاخیر رشدی نیست مسئله مهم این است که کودک بتواند در بازه زمانی تعریف شده توانایی مورد نظر را کسب کند.درمورد مهارتهای کلامی نیز به همین شکل است معمولن کودکان در تولد یکسالگی اولین کلمات را به زبان می آورند اما این عبارت فقط ویترینِ رشدکلامی است لایه های زیرین زیادی دارد که فقط و فقط با ارزیابی کارشناسان متخصص در حیطه رشد و تکامل کودک مشخص می شود.
دغدغه من برای نگاشتن این مطلب آگاهی به دو طیف عمده از والدینی است که مکرر در کلینیک با آنها مواجه هستیم.
گروه اول والدینی که به شکل وسواس گونه روند رشد کودک خود را دنبال میکنند و مدام در حال مقایسه فرزند خود با دیگر فرزندان فامیل یا دوستان هستند و کوچکترین تفاوت را بزرگنمایی میکنند. روی سخن من اول با این گروه والدین است;اینکه شما با دقت روند رشد کودک خود را تعقیب میکنید قابل قبول است اما رفتار هوشمندانه تر این است که; اول, آگاهی خود را در مورد مسیر رشد نرمال کودک با مطالعه بالاببرید ,دوم, اگر تفاوتی با الگوی رشد نرمال مشاهده کردید(با لحاظ بازه ی رشدی)فقط و فقط و لطفا به افراد متخصص و صاحب نظر در حیطه تکامل کودکان مراجعه نمایید ,اگر با ارزیابیِ کارشناسی, تأخیر رشدی کودکتان رد شد به او اجازه دهید مسیر رشدش را با آرامش با الگوی رشدی منحصر بفردش ادامه دهد و البته از آموزش و کابردِ محرکهای انگیزاننده ی رشدی از جمله بازی غافل نشوید ..... سعی کنید از داشتنش لذت ببرید و به اوهم اجازه دهید کودکی کند.....
و اما گروه دوم والدینی هستند که فرزندشان تأخیر مشخصی در الگوهای رشدی دارد و زمانِ شروع مداخلات درمانی برایش حکم طلا را دارد این گروه بر خلاف گروه اول و از ترس اینکه فرزندشان برچسپ اختلال بخورد, متاسفانه از مراجعه و پیگیریِ درست و بموقع پرهیز دارند و زمان کودک را با انواع آزمایشهای غیرضرور و گاهی توصیه های غیرکارشناسی و عوامانه تلف میکنند ....درمورد این گروه دو دسته از افراد هستند که اگر دقت بیشتری در گفتار و رفتار خود داشته باشند اوضاع بهتر پیش خواهد رفت;اول اطرافیانی که مدام کودک را با دیگر کودکان مقایسه میکنند و تفاوت های کودک را بر روح وروانِ پدر و مادر بعضا" مضطرب آوار
می کنند .. لطفا اگر آگاهی کافی در زمینه رشد کودک دارید ..اگر روحیات والدین کودک را میشناسید و میتوانید به گونه ای موضوع را مطرح کنید که در نهایت, مسئله ی کودک به شکل درست پیگیری شود, این کار را بکنید .گاهی طرحِ اشتباهِ این موضوع والدین را دچار بحران روحی میکند. .....والدینی که گاهی مسیری طولانی برای درمان کودکشان پیش رو دارند و باید آنقدر قوی و با اراده و پیگیر باشند تا بتوانند مشکلاتِ سرراه آموزشِ کودک را از پیش رو بردارند.
دسته دوم متاسفانه
کارشناسانی هستند که بدون دقت و تجربه و دانش کافی تشخیص میگزارند و تمام. نه راهکاری نه برنامه ای و نه ارجاعی......گاهی عنوانِ یک تشخیص ,بارِ روانی منفی زیادی دارد که باوجودِ حق والدین در دانستن تشخیص درست, اما نحوه ی انتقال این موضوع به آنها و ارائه راهکار و ارجاع های مناسب مهمتر از تشخیص است.. .....
و اما توصیه هایی به این گروه والدین;درصورت مشاهده تفاوت های معنادار و پایدار در الگوی رشدی کودک خود حتما و حتما به متخصص اطفال و کارشناسانِ ارزیابی تکامل کودک مراجعه کنید. سن شروع مداخلات درمانی و آموزشی از مهمترین فاکتورها در پیشرفت کودک شماست...قبل از هرچیز فرزندتان را با تمام توانایی ها و محدویتهاش بپذیرید, از داشتنش لذت ببرید و به روزهای بهتر فکر کنید... پیگیر باشید و صبور و امیدوار.....
اگر در سن زیر دو سال یا حتی سه سال, بدرستی تشخیص گرفتید, سپس برای شروع مداخلات اقدام کردید و درمانگر عباراتی مثلِ اینکه;تا بچه روی صندلی نتونه بشینه باهاش کار نمیکنم ,برو شش ماه دیگه که آرومترشد دوباره بیا ببینمش, برو خودت باهاش کار کن و امثال این بکاربرد , درمانگر کودکتان رو عوض کنید... اما فرصتِ طلایی آموزش کودک رو از دست ندهید .....
👈لطفا این متن با ذکر سایت ما برای افزایشِ آگاهی والدین نشر دهید.
#تکامل_کودک
✍نویسنده;معصومه سادات ریاحی
آسیب شناس گفتارو زبان
کارشناسی ارشد روانشناسی کودکان استثنائی
شیراز
گفتاردرمانی بیشفعالی شیراز
کاردرمانی بیشفعالی شیراز
مدیرین کلینیک توانبخشی قصرالدشت:سجاد پیشه ور