بررسی اجمالی
دیسگرافیا (Dysgraphia) یا همان نوشتار پریشی یک اختلال یادگیری است که با مشکلاتی در نوشتن مشخص می شود. یک اختلال عصبی است که می تواند کودکان یا بزرگسالان را درگیر کند. علاوه بر نوشتنِ کلماتی که خواندن آنها دشوار است ، افراد مبتلا به دیسگرافیا تمایل دارند کلمه غلطی را برای آنچه که سعی در برقراری ارتباط دارند استفاده کنند.
علت دیسگرافیا همیشه مشخص نیست ، اما در بزرگسالان گاهی اوقات یه دنبال یک رویداد آسیب زا اتفاق می افتد.
پس از تشخیص این بیماری ، می توانید راهکارهایی را یاد بگیرید که به شما کمک کنند تا بر برخی از چالش هایی که در مدرسه و زندگی ایجاد می شوند ، غلبه کنید.
علائم چیست؟
دست خط ناخوانا یک علامت شایع دیسگرافیا است ، اما همه کسانی که دست خط بدی دارند به این اختلال مبتلا نیستند. در صورت ابتلا به دیسگرافی ، داشتن دست خطی مرتب نیز ممکن است ، اگرچه ممکن است برای نوشتن منظم زمان زیادی صرف کنید و تلاش زیادی انجام دهید.
برخی از علائم شایع دیسگرافی عبارتند از:
املای غلط و نوشتن با حروف بزرگ
ترکیبی خط شکسته و چاپی
اندازه و فاصله نامناسب کلمات
مشکل در کپی کردن کلمات
نوشتن آهسته یا به سختی
مشکل در تجسم کردن کلمات قبل از نوشتن آنها
وضعیت غیرمعمول بدن یا دست در هنگام نوشتن
محکم نگه داشتن خودکار یا مداد و در نتیجه گرفتگی دست
نگاه کردن به دست در حین نوشتن
گفتن کلمات با صدای بلند در هنگام نوشتن
حذف حروف و کلمات از جملات
سایر اثرات دیسگرافیا
افراد مبتلا به دیسگرافی اغلب در هنگام نوشتن در تمرکز روی چیزهای دیگر مشکل دارند. این امر می تواند یادداشت برداری در طول کلاس یا یک جلسه را برای آنها دشوار کند زیرا توجه زیادی را برای نوشتن هر کلمه روی صرف می کنند و موارد دیگری که گفته می شوند ممکن است از قلم بیفتند.
دانش آموزان مبتلا به دیسگرافی همچنین ممکن است به شلختگی یا تنبلی متهم شوند زیرا دست خط آنها تمیز نیست. این حالت می تواند بر عزت نفس آنها تأثیر بگذارد و منجر به اضطراب ، عدم اعتماد به نفس و نگرش منفی نسبت به مدرسه شود.
چه عواملی باعث دیسگرافیا می شود؟
اگر دیسگرافیا در دوران کودکی ظاهر شود ، معمولاً نتیجه مشکل در کدگذاری ارتوگرافی است. این یک جنبه از حافظه فعال است که به شما امکان می دهد کلمات نوشتاری را به طور دائمی به خاطر بسپارید ، و نحوه حرکت دست ها یا انگشتان برای نوشتن این کلمات را به یاد آوری
با دیسگرافیا ، کودکان یا بزرگسالان برای برنامه ریزی و انجام نوشتن جملات ، کلمات و حتی حروف جداگانه مشکل دارند. این بدان معنی نیست که شما نمی دانید چگونه حروف و کلمات را بخوانید ، هجی کنید ، یا تشخیص دهید. در عوض ، مغز شما در پردازش کلمات و نوشتن مشکل دار
هنگامی که دیسگرافیا در بزرگسالان ایجاد می شود ، علت آن معمولاً سکته یا آسیب مغزی است. به طور خاص ، آسیب به لوب آهیانه ای از مغز ممکن است منجر به دیسگرافیا شود. شما در قسمت بالایی مغز خود یک لوب آهیانه ای راست و چپ دارید. هر کدام از آنها با مهارت های مختلفی مانند خواندن و نوشتن و همچنین پردازش حسی از جمله درد ، گرما و سرما همراه هستن
چه کسی در معرض خطر ابتلا به دیسگرافیا اس
محققان هنوز در حال یافتن دلایل ناتوانی یادگیری ، مانند دیسگرافیا در برخی از کودکان هستند . ناتوانی های یادگیری غالباً در خانواده ها به ارث می رسد یا مربوط به مشکلات رشد قبل از تولد مانند تولد زودرس اس
کودکان مبتلا به دیسگرافیا اغلب ناتوانی های یادگیری دیگری نیز دارند. به عنوان مثال ، داشتن اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) ممکن است خطر ابتلا به دیسگرافیا را افزایش دهد. به این دلیل که توجه هم با توانایی نوشتن و هم خواندن ارتباط نزدیک دار
سایر اختلالات یادگیری مرتبط با دیسگرافیا شامل دیسلکسیا یا نارساخوانی (اشکال در خواندن) ، و ناتوانی در یادگیری زبان شفاهی و نوشتاری (OWL) است. علائم OWL شامل مشکل در قرار دادن کلمات به ترتیب صحیح در یک جمله و مشکل در به خاطر سپردن کلمات اس
تفاوت دیسگرافی و دیسلکس
دیسلکسیا یک اختلال خواندن است و دیسگرافیا یک اختلال نوشتن است ، اما این دو اختلال ممکن است گاهی با یکدیگر اشتباه گرفته شوند. این به این دلیل است که افراد مبتلا به نارساخوانی ممکن است در نوشتن و املا نیز مشکل داشته باشند