نشستن کودک ، یکی از مهم ترین نکاتی هست که بیشتر مورد تاکید کاردرمانگران قرار می گیرد. زیرا نشستن تا سن 2 سالگی یک هدف درمانی بزرگ است. احتمال راه رفتن در کودکان مبتلا به فلج مغزی که تا دو سالگی نشستن را کسب می کنند ، بیشتر است.
یکی از سوالاتی که والدین در هنگام مراجعه به کلینیک های کاردرمانی بیشتر ، مورد پرسش قرار می دهند؛ این هست که کودک من کی می تواند با کاردرمانی ، نشستن مستقل را کسب کند؟ برای پاسخ به این سوال باید بیان کرد که شرایط هر کودک با کودک دیگر متفاوت است. در واقع با توجه به وسعت و محل ضایعه در مغز کودک و هم چنین میزان درگیری بدن او ، این زمان در کودکان مختلف متفاوت است.
در طی این مقاله اهمیت نشستن کودکان را شرح داده و دلایل دیر نشستن و این که چرا برای برخی از کودکان ، نشستن با بعضی وضعیت ها مشکل هست را مورد بررسی قرار خواهیم داد. و تمرینات کاردرمانی برای نشستن کودک را به صورت ساده و روان ، برای والدین گرامی جهت کار در منزل پیشنهاد خواهیم کرد.
اهمیت نشستن صحیح در کودک :
نشستن یک مرحله ی مهم در رشد حرکتی هر کودک است. کودکان در طی مراحل رشد ، بین 6 الی 8 ماهگی ، نشستن بدون حمایت را می آموزند .
نشستن روی زمین برای نوزادان کم سن و سال مهم است . این نوع نشستن عضلات همسترینگ و عضلات اطراف مفصل ران را تحت کشش قرار می دهد . در این حالت عضلات کمر ، شکم و ران به طور هماهنگ باهم کار می کنند . نشستن با پاهای باز شده و به خارج چرخیده ، فشار طبیعی را به عضلات ران وارد می کند و به شکل گیری حفره استخوانی لگن برای قرارگیری سر استخوان ران در آن ، کمک می کند.
هم چنین کودکی که به مدت طولانی می تواند بنشیند و با اشیا بازی کند و از تماشای تلویزیون لذت ببرد ؛ به طور طبیعی می تواند به کاوش محیط بپردازد و این عمل باعث رشد مهارت های شناختی و ادراکی او خواهد شد.
دلایل دیرنسشتن کودک :
برای برخی از کودکان نشستن بر روی صندلی از نشستن بر روی زمین آسان تر است. کودک برای نشستن خوب روی زمین نیازمند عضلات همسترینگ منعطف و نیز عضلات تنه قوی و هماهنگی این عضلات باهم است که در ادامه به ترتیب مورد بررسی قرار می گیرند.
انواع نشستن در کودکان :
در این مبحث انواع تشستن را معرفی کرده و پوزیشن های آن ها را توضیح می دهیم . ابتدا نشستن های ساده تر که نیازمند نیروی عضلانی کمتری هستند را برای شما توضیح داده و به تدریج انواع نشستن ها ی که برای برخی کودکان مشکل هست را شرح خواهیم داد.
نشستن حلقه ای :
نشستن حلقه ای یکی از انواع نشستن های راحت برای کودک محسوب می شود. برای شروع تمرینات نشستن از این نوع نشستن استفاده کنید.
برای نشستن حلقه ای پاهای کودک را در حالت از هم باز شده – مفصل ران به بیرون چرخیده – و زانوها را اندکی خم شده قرار دهید و تشکیل حلقه دهید. این کار سطح اتکای وسیعی را برای او فراهم می کند و راست نگه داشتن تنه را برای او آسان تر می کند.
نشستن به حالت دو زانو :
نشستن روی زمین به حالت دو زانو ، بر روی پاشنه ها یکی از از انواع نشستن های کودکان هست . این نوع نشستن برخی عضلات را که برای عملکرد صحیح آن ها لازم هست را تحت کشش قرار می دهد. اما این نوع نشستن یک مشکل دارد و آن این است که این نوع نشستن در برخی کودکان تبدیل به نشستن W می گردد که یک نوع نشستن مضر برای کودکان محسوب می شود.
نشستن W ( نشستن قورباغه ای ) :
نشستن به صورت W به دلیل اینکه نیازمند نیروی عضلانی کمتری است ، یکی از شایع ترین حالات نشستن در کودکانی هست که می خواهند به صورت مستقل بنشینند. در این حالت بیشتر وزن بدن بر روی باسن وارد شده و پاها به داخل می چرخند – کودکانی که به صورت طولانی مدت به این حالت قرار می گیرند ، هنگام راه رفتن پاهای خود را به سمت داخل می چرخانند . پس توصیه می شود که از نشستن کودک به صورت W به مدت طولانی جلوگیری کنید. وقتی نشستن به صورت W ، عادت می شود ؛ تغییر آن غیر ممکن می شود.
نشستن به حالت چهار زانو :
نشستن چهار زانو یکی از امن ترین و بهترین حالات نشستن در کودکان می باشد و باعث وارد شدن فشار طبیعی به مفاصل ران شده و عضلات سمت داخل ران را می کشد. برای کودکان CP نشستن به حالت چهار زانو از نشستن با پاهای دراز شده آسان تر است. ولی نشستن چهار زانو یک اشکال دارد و آن این است که قرار گرفتن در این وضعیت و خارج شدن از آن دشوار است و بسیاری از کودکان برای انجام آن به کمک نیاز دارند.
نشستن با دراز کردن پاها :
همان گونه که بیان گردید ، این نوع نشستن یکی از نشستن های سخت برای کودکان با مشکلات حرکتی هست . به ویژه در کودکانی که عضله همسترینگ آن ها کوتاه است. کوتاهی عضله همسترینگ در این کودکان باعث افتادن رو به عقب در این حالت می شود.