شایع ترین تغییر در شکل انگشتان پا است. این ناهنجاری که در آن مفصل متصل کننده انگشتان به پا تحت تأثیر قرار می گیرد، اغلب سبب ناتوانی و یا عملکرد به همراه درد می شود. روند رشد ناهنجاری هالوکس والگوس یا انحراف شست پا (Hallux valgus) تدریجی و پیشرونده است؛ تا به آنجایی که این مفصل متصل کننده انگشتان به پا به تدریج عملکرد خود را از دست داده و به صوت بیرون زدگی خود را نشان می دهد.
در مراحل اولیه هالوکس والگوس، پوست در قسمت بیرون زدگی متورم، قرمز و حساس می شود. به مرور زمان روی پوست قسمت برجسته مفصل انگشتان پا، بافتی نرم ایجاد می شود. این حاکی از یک تغییر اساسی در ساختار انگشتان پا و انحراف شست پا است. در مراحل آخر، این تغییرات منجر به درد و نقص در عملکرد می شود.
علت ناهنجاری هالوکس والگوس (Hallux Valgus) به درستی ثابت نشده است و این در حالی است که عوامل خاصی در ایجاد آن نقش دارند. با این حال پوشیدن کفش تنگ و یا پاشنه دار، نقص آناتومی انگشتان پا به صورت مادرزادی، وزن بالا، صافی کف پا و تحریک پذیری مفاصل انگشت شست پا ممکن است در سال های بعد روی پیشرفت انحراف شست پا و هالوکس والگوس تاثیر گذار باشد.. همانطور که ذکر شد، هالوکس والگوس بسیار شایع است و این در حالی است که در زنان جوان که کفش پاشنه دار نامناسبمی پوشند و سالمندان شایع تر است.
در مراحل اولیه، هالوکس والگوس باعث تحریک پوست Bunion به دلیل کفش نامناسب می شود. پوست این ناحیه که سفت، گرم و قرمز است، با سوزش و در همان مراحل ابتدایی، نخستین علائم هالوکس والگوس و انحراف شست پا را نشان می دهد. حتی در مراحل بعدی بیمار ممکن است از علائمی شبیه آرتروز شکایت داشته باشد. با پیشرفت این وضعیت، عضلات متعددی به خودی خود، تمایل دارند وضعیت را بدتر کنند. چرا که محور کشش آنها تغییر پیدا کرده و به هنگام پوشیدن کفش اصطکاک بالا می رود. این موضوع باعث بدتر شدن درد و اندازه بانیون (Bunion) می شود.
یک مشکل شایع در افراد مبتلا به هالوکس والگوس یا انحراف شست پا، وجود اختلالاتی در الگوی راه رفتن به دلیل تغییر شکل مفصل انگشتان پا است
در ناهنجاری hallux valgus، عوامل ارثی و مادرزادی قابل پیشگیری نیست؛ اما موارد دیگر قابل پیشگیری هستند. مهمترین عامل پیشگیری از هالوکس والگوس یا انحراف شست پا، پوشیدن کفش مناسب و نپوشیدن کفش پاشنه بلند است که می تواند از عوامل مهم در جلوگیری از هالوکس والگوس باشد.
برای درمان و کاردرمانی انحراف شست پا، اولین گزینه مراقبت های غیر جراحی است. تنظیم کفش برای کمک به از بین بردن اصطکاک روی bunion، یکی از مراقبت های پیشنهادی است. بیمار باید طبق تجویز پزشک، کفشی که قسمت انگشت پا گسترده تر و عمیق تر باشد، استفاده کند. برای انقباض تاندون آشیل نیز پزشک ممکن است تمرینات کششی را برای بیمار در نظر بگیرد. از این نوع درمان می توان در مراحل اولیه، هنگامی که انقباضات ثانویه بافت نرم و تغییرات مفصل دائمی نشده، استفاده کرد.
کاردرمانی هالوکس والگوس
کاردرمانی از گذشته تا به امروز برای هر آسیب دیدگی و اختلالات مربوط به آناتومی بدن راه درمانی مخصوصی مد نظر دارد. کاردرمانی برای بیمارانی با ناهنجاری هالوکس والگوس یا کاردرمانی انحراف شست پا نیز شیوه های خود را ارائه کرده است.
در تمام بیماری ها، اعتقادات بیمار قبل از جراحی و حین درمان باید مورد توجه قرار گیرد؛ زیرا بسیاری از بیماران در صورت عدم بهبودی سریع ناامید می شوند. در ناهنجاری هالوکس والگوس نیز معمولا مورد توجه قرار دادن حالات روحی بیمار در تمام مراحل مهم است و در روند درمان تاثیر به سزایی دارد.
در هالوکس والگوس پس از عمل جراحی مفاصل انگشت شست پا، با بی ثباتی مواجه می شود که می تواند ناشی از ناهنجاری بافت استخوانی یا بافت نرم باشد، بنابراین، حالات روحی بیمار به دلیل زمان بر بودن روند درمان در حین کاردرمانی انحراف شست پا مهم است. باید قبل از عمل با بیمار در مورد عوارض بعد از عمل صحبت کرده و توضیح داده شود که مراحل درمان بسیار طولانی است و احتیاج به مراعات و مراقبت دارد.
توانبخشی و کاردرمانی هالوکس والگوس
بیمار ممکن است به مدت شش هفته نتواند روی پای خود بایستد و درد و ناراحتی بسیاری را متحمل شود. بی حرکت بودن مفاصل شست پا در کفش تجویز شده و طولانی شدن التهاب پا تا شش ماه از دیگر مواردی است که باید به بیمار گفته شود. کاردرمانگر با در اختیار گذاشتن اطلاعات خود طی روند درمان می تواند بسیاری از عوارض روحی و روانی را تحت نظر خود مدیریت کند
کاردرمانی قصردشت شیراز